“Te” snel naar het zuiden                                                                                           -Argentinië - Chili-

Na een koud voorjaar en een mooie zomer in Broek op Langedijk als onderbreking van onze reis vliegen we op 20 oktober naar Buenos Aires gaan daarna met de ferry over de brede Rio de la Plata naar het boerderijtje van Sandra net buiten Colonia in Uruguay. De camper staat er wat stoffig bij maar heeft netjes droog binnen gestaan. We hebben een dag of vier nodig om alles weer een beetje “op te starten”.

De tijd in Nederland ging snel, aan een aantal van te voren bedachte bezoeken kwamen we niet toe. Het is inherent aan reizen en leven. We verontschuldigen ons aan diegenen die we gemist hebben. Maar het aloude speekwoord “wat in het vat zit verzuurd niet” laten we hier op van toepassing zijn!

Het eerste doel is Ushuaia, op Tierra del Fuego (Vuurland) de meest zuidelijk gelegen stad op de wereld dicht bij de beruchte Kaap Hoorn. Wij rijden via Buenos Aires om nog even een flinke dosis koffie bij de Nespresso winkel te halen. Hiermee voldoen we aan één van de voorwaarden van Marijke voor deze lange reizen en kan ze de smaak van de “thuis koffie” benaderen. 

Buenos Aires 

Nu kunnen we beginnen aan de oversteek van de polder vlakke Pampas, letterlijk het hart van Argentinië zowel in geografisch als economische opzicht via zijn overwegend kaarsrechte wegen. Het gebied tussen de Atlantische oceaan en de Andes  licht er stil bij in dit op een na grootste land in Zuid Amerika. Ruim 65 “Nederlanden” groot en met 48 mil. inwoners geeft het gezien door onze Nederlandse  “bril” een lege indruk. De meesten hiervan zijn van oorsprong  emigranten uit de Zuid Europese landen. Dit is het land van onze koningin Maxima.

Het is op het zuidelijk halfrond nog vroeg in het voorjaar, de zon steekt en is fel terwijl de luchttemperatuur overdag nauwelijks boven de 15 graden uit komt.  ‘s Nachts daalt deze soms tot dik onder het vriespunt . Eindeloos veel weide bedrijven, de koeien lopen buiten terwijl de akkerbouw nog in diepe rust is. De vlees en melkproducten maar vooral het graan, soja, maïs en zonnebloem (olie) genereren de economische waarden. Al begin 1900 was Argentinië de graanschuur van de wereld. De infrastructuur is prima. Zelfs de gravel wegen worden hier goed onderhouden.

Pampaspolder wegen...

Zo’n 2000km zuidwest  van de hoofdstad Buenos Aires bereiken we de imposante Andes, hier zullen we onze zoon Jorn en zijn vriendin Patricia ontmoeten. Zij zijn op vakantie en hebben een camperbusje gehuurd en rijden vanuit  Santiago in Chili richting het zuiden. Wij verheugen ons op de ontmoeting. Het reistempo van de vakantiegangers is aanzienlijk hoger dan de onze. Het is bijzonder om je kinderen te ontmoeten op onze reis. Samen het gevoel krijgen wat reizen inhoud.

samen ontbijten

Om de Andes te volgen naar het uiterste zuiden, meander je als het ware over het grensgebied van Argentinië en Chili. De procedures bij de meestal erg rustige grensovergangen gaan vlot en efficiënt. De paspoorten stempelen en het afgeven van een tijdelijke ontheffing van de import tax voor de auto is hier routine werk. Vervelend is de restrictie op het meenemen van vlees, groente en fruit. De veterinaire diensten hebben hier strikte regels. Het is plannen en nog even snel de restanten opeten voor je de grens overgaat….

overnachten

Na de wintersportplaatsen San Martin de los Andes en Bariloche in de Argentijnse “Alpen” rijden we een groot deel van de Chileense Carretera Austral een weg die pas in 1983 onder het bewind van Pinochet is aangelegd. De weg gaat door het ruige landschap van het Chileense deel van Patagonië. De laatste Lonely Planet (okt.2014) spreekt van “één van ’s werelds  ultieme road trips” 1200km gravelweg door afgelegen, eenzame en bijna onherbergzame omgeving. Bereid je uiterst serieus voor op deze uitdaging. We nemen het ter harte. Met vol getankte diesel, watertanks en proviand beginnen we via de mooie  gravel toegangsweg  aan deze “expeditie”. Wat blijkt,  deze als een “hel voor de auto”  beschreven route is inmiddels deels geasfalteerd. Natuurlijk het rijd prachtig op het nieuwe asfalt maar de charme van een ruige gravelweg is er een beetje af. Druk is het er niet maar eenzaam allerminst, ieder uur komen we meer auto tegen dan op de meeste outback wegen in Australië op een dag! Maar, de natuur is imponerend, de kleuren van de rode in bloei staande fuchsiastruiken,  afgewisseld door het felgeel van de bloeiende brem tussen het weidse voorjaarsgroen is fascinerend. De besneeuwde bergtoppen met de ijsmassa van de gletsjers en de ruige rotspieken omringen de reeks van kobalt blauwe meren en lagunes verbonden door de talloze rivieren en beekjes. Het is als een natuurfilm die op je netvlies wordt geprojecteerd.

 Asfalt ....Carretera de Austral vulkaan Lanin (werkt niet meer)    natuur en nog eens natuur  moeder en zoon Hans en Grietje huisjes kalveren vangen

Via Route Nacional 40 in Argentinië rijden we richting een van de meest bezochte parken van Zuid Amerika, Parque National Los Glaciares (Het Gletsjer Nationale Park). Deels rijden we door het vlakke steppen gebied ten oosten van de Andes en door de venturi werking van het bergmassief kan het hier hard waaien en dat doet het ook. Als in Nederland soms code oranje wordt weergegeven en het land logistiek plat ligt is het hier nu code knal rood! Het waait zo hard dat het openen van de deur van de auto bijna onmogelijk is, en na een dag wind zijn we beide zeeziek van het schudden van de camper door de wind.

Als de wind ons even wat rust geeft, wisselen we van bestuurder en ik ruik een vreemde rotte eieren geur voor bij de camper. Wat blijkt, onze startaccu is gloeiend heet en staat te borrelen. We moeten nog 50km naar het dichtstbijzijnde dorp voor beschutting tegen de harde wind om te overnachten en besluiten eerst de accu te laten afkoelen. Rijden dan weer 10km en doen hetzelfde een aantal keren tot we in het plaatsje Gregores zijn. Door de koude wind en het verwijderen van de accu afdekkap koelt hij in 20 min redelijk snel af. De volgende ochtend, “vrijdag de dertiende” zijn we wel 10 bedrijfjes afgegaan maar is er geen passende accu in dit dorp te vinden. De dichts bijzijnde plaats waar we meer kans hebben is 300km rijden naar het zuiden. Ik besluit de startaccu los te koppelen en via een noodschakeling onze camper accu’s te gebruiken om te starten. De “backup” waar we tijdens het ontwerp rekening mee hebben gehouden werkt perfect.

In Australië hebben we een dure AGM accu aangeschaft, voor de techneuten onder ons (een lood accu waar het elektrolyt is opgelost in een glasvezelmat). Deze moet  beter bestand zijn tegen de extreme schokken op de slechte gravel en steenslag wegen. Hij heeft het precies een jaar en ongeveer 30.000km gravelweg volgehouden….. In de Australische outback gaat men uit van 2jaar voor een normale accu en dat klopt aardig met onze reis tot nu toe. Inmiddels zit er weer een nieuwe in, een gewone loodaccu dus.

El Calefate, hier gaan we met Jorn en Patricia naar een van de mooiste gletsjers van het park, Glaciar Perito Moreno. We treffen een prachtig heldere dag, een van de weinige de laatste tijd. Laat de foto’s voor zich spreken. Hier nemen we afscheid, Jorn en Patricia zij hebben nog een paar dagen voor ze in Punta Arenas moeten zijn. Wij nemen weer ons eigen reistempo aan.   

      Glaciar Perito Moreno

Langzaam word het steeds kouder, de droge dagen lijken even voorbij. Overdag komt de temperatuur nog nauwelijks boven de 5 graden en de wind maakt het koud. Hielden we het ’s avonds soms nog even vol bij een houtvuurtje, hier kiezen we voor het lezen van een boek binnen bij de warme kachel. In El Chalten, in het noorden van het grote Parque Nacional Los Glaciares, valt er vanochtend natte sneeuw en het waait er zo hard dat we ’s nachts besluiten, voor het eerst tijdens onze wereldreis om het dak van de camper naar beneden te doen en op de bank in een slaapzak verder te slapen. Wij hadden deze mogelijkheid bij het ontwerp opgenomen, een van de bedplanken past precies in het “gangpad”, een matrasdeel er op en we hebben een bed van 1.20m breed bij ruim 2 meter.  We hebben heerlijk geslapen.

Vuurland, volgens de meteo gegevens is het er zelfs in de zomer maanden januari en februari nat, koud en winderig. Laten we het maar rustig aan doen dan warmt het in de tussentijd misschien nog wat op. 

Internet in dit land is soms een klein "rampje".. als een slak zo traag vandaar dat de updates soms laat en onregelmatig zullen zijn...