De kou in               Edmonton, Canada

Een beetje met het (gunstige) zomer klimaat mee richting Alaska althans dat is de bedoeling. Dit is het antwoord op de vraag die velen ons stellen: waar gaan jullie nu heen? Misschien hebben we onze voorbereidingen niet zo goed gedaan? We geloven graag de mensen die we hier tegenkomen, de winter duurt dit jaar veel langer dan normaal in dit deel van de VS en Canada. Het is gewoon verrekte koud, na Salt Lake City maakt de kachel overuren en is de korte broek verwisseld voor de lange broek en dikke trui. 

Marijke heeft inmiddels weer een slanke wang, we hebben een endodontist gevonden die met de meest moderne technologie in de VS, de “Gentlewave procedure”, de kieswortelontsteking heeft behandeld. Over het resultaat is ze bijzonder tevreden. Laat deze nieuwe methode maar snel de oceaan oversteken richting Europa.

Best vreemd, veel dagen komt de temperatuur maar een paar graden boven het vriespunt terwijl Anchorage al 15º+ C geeft met een lekker zonnetje.

 

In Salt Lake willen we de koel/vries kist laten servicen. Sinds Panama hebben we al problemen, hij koelt redelijk goed maar vriezen gaat niet meer. De jongen in Panama heeft geprobeerd dit op een Midden-Amerikaanse manier op te lossen maar dit heeft geen positief effect gehad. Voor de langere trajecten op weg naar Alaska (we willen toch stevig afwijken van de toeristische route) willen we toch wel voedsel kunnen invriezen. Hier in Salt Lake zit de importeur van het Zuid-Afrikaanse National Luna. We worden keihard met de Amerikaanse mentaliteit geconfronteerd, in heel Salt Lake City met ruim 200.000 inwoners is er misschien wel één mannetje die dit kan en wil doen. Tegen extreem hoog uur tarief en er is de eerste weken geen tijd…..Het is de Amerikaanse wegwerp maatschappij. In overleg met technische manager van National Luna in Johannesburg valt ons besluit, we gaan meedoen en kopen een nieuwe.

de Mormonen tempel in Logan, helaas alleen toegang voor leden van deze kerk

We gaan richting het meest bekende Noord-Amerikaanse nationale park, Yellowstone National park. Gelegen in de Rocky Mountains op grens van Idaho en Wyoming.

wie wat bewaard, heeft wat....

Via het Teton Nat Forrest moeten we zelfs nog langzaamaan doen, de zuidelijke toegang tot het park gaat pas op 27 mei open na het ruimen van de winter sneeuw. Ongelofelijk, alle (open) campings zijn volgeboekt en op overnachten buiten deze campings staat een boete gelijk aan een modaal maandsalaris. Gelukkig vinden we net buiten het park een kleine Nat Forrest camping die al open is en fractie kost van een overnachting in Yellowstone. Aan de westkant van Yellowstone blijkt alles nog in winterslaap en zetten we uiteindelijk de camper maar in een Nat Forrest voor het gesloten hek.

In deze toeristische gebieden is vrij kamperen niet makkelijk, 90% van alle campings blijken nog dicht en verder zijn bijna alle tracks en wandelpaden gesloten door de wintersneeuw.

kiekeboe

Het weer is ronduit koud, natte, zwaarbewolkte dagen met veel wind afgewisseld met een paar heldere zonnige vroege voorjaars dagen. Dit komt mede door de hoogte van rond de 1800-2300m.

Ondanks het weer is Yellowstone een must, het grootste deel bestaat uit naaldbossen met weinig uitzicht maar dan, de plekken met de spuitende en borrelende geisers. De kleurenpracht rond de warmtebronnen veroorzaakt door de verschillende bacteriën soorten die in het steeds koeler wordende water leven. Het hele Yellowstone park is een vulkanische hotspot. Deze enorme vulkaan barst gemiddeld eens in de 600.000 jaar uit. Bij iedere uitbarsting bedekt de asregen het hele middenwesten van de VS. Een nieuwe uitbarsting is niet alleen catastrofaal voor de wijde omgeving maar kan zeker een vulkanische winter opleveren die het leven op het hele noordelijke halfrond jarenlang kan ontwrichten. Hierbij stelt alle voorgenomen en door milieu groepen sterk verlangde maatregelen om de wereld temperatuur te doen dalen geen ene moer voor. De laatste grote uitbarsting is inmiddels meer dan 640.000 jaar geleden, we gaan maar weer snel verder naar het noorden.

 

en waar zitten we allemaal op te wachten?

De Old Faithfull Geiser, de bekenste in het Yellowstone Park  Om de ongeveer 90 min blaast hij zijn stoom af..... 

een dag later in Yellowstone, het zonnetje laat zich zien!

het Mammoth Upper Terras, vlak bij de noord ingang Yellowstone

Via het uitgestrekte Montana komen we bij het Glacier National Park op de grens met Canada. Hier is men in de toeristenindustrie al afgestapt van het hoofd item, de gletsjers. Die zijn namelijk nagenoeg allemaal verdwenen. De nadruk ligt hier op de “Going tot he Sun Road” een 85km lange weg via de ruim 2000m hoge Logan Pass dwars door het park. Deze is in dezelfde tijd aangelegd als onze afsluitdijk, in 1932. Helaas kunnen we nog niet naar de zon, de weg is nog niet sneeuwvrij. Dit jaar verwachten ze dit niet voor 4 Juli.  Via de zuidkant kunnen we al een stukje het park inrijden. Nagenoeg alle wandelpaden zijn ook nog gesloten en die wel al open zijn bestaan uit een lang lint van wandelaars. We rijden dan maar verder om het park heen op zoek naar de zon. Alle parken die we tegenkomen werken als een magneet op het toerisme ondanks het weer. Net buiten het park, wij zien veelal niet of nauwelijks het verschil. kun je een kanon afschieten zo rustig is het er.

 

het eindeloze Montana

Glacier National park

We rijden al tijden in “bear country”, vanaf Yellowstone tot noord Alaska is het domein van de zwarte beer en de Grizzly. Het is de tijd voor deze dieren om langzaam uit de lange winterslaap te ontwaken. Na het moeiteloos oversteken van de rustige grensovergang naar Canada bij Roosville gaan we via Banff en Jasper National Park, dit zijn de parken met veel beren. De bijzonder fraaie Icefields Parkway dwars door The Rockies is de verbindingsweg door deze fraaie natuur parken. De winter is ook hier nog niet voorbij veel is nog gesloten maar de eerste beren zijn al wakker! Langs de wegen zijn helaas de parkwachters erg actief, als er een beer aan de kant van de weg is worden auto’s direct gesommeerd door te rijden. Dat is natuurlijk niet onze bedoeling, we willen ze wel even kunnen zien en als het treft de poot schudden (wel dan wel met de camera op een beetje afstand want deze jongens zijn namelijk beresterk). Bij het plaatsje Jasper vinden we een rustige zijweg waar deze toezichthouders niet zo over ijverig zijn. De grizzly wilde zich niet zo lang laten zien maar de zwarte beren deden hun uiterste best om tussen het eten door even voor de lens te pauzeren.  

de eertse Grizzly

de Icefiels Parkway van Banff NP naar Jasper NP

station Jasper

 

 

de zwarte beren, jong en oud

De Bremach heeft speciale Michelin “sloffen”, geproduceerd voor militaire doeleinden. Dit heeft voor ons het voordeel dat ze ongelofelijk robuust zijn, de reden dat wij met slechts één reservewiel diep de afgelegen gebieden op de wereld in durven. Tot nu toe doen ze uitermate goed hun werk. Als je nieuwe wil, geeft dat echter in veel delen van de wereld, problemen. Michelin eist van de reguliere verkopende partij buiten hun hun militair circuit om de garantie dat ze niet voor militaire doeleinden gebruikt gaan worden. Het gevolg is dat ze in het hele Amerikaanse continent buiten het Franse deel van Canada (als ze hier al zijn) niet verkrijgbaar zijn. Onze banden zijn nog niet helemaal aan vervanging toe maar op en neer naar Alaska wordt wel heel marginaal. Je moet hier ver van tevoren goed over nadenken hoe je dit probleem denkt te kunnen oplossen, dit is een van de uitdagingen tijdens lange reizen. Maar na een mail gericht aan de manager van de militaire afdeling van Michelin Frankrijk is vraag doorgezet naar regio Canada, Canada west, Canada regio Alberta en naar een Michelin dealer in het door ons gevraagde stad Edmonton. De banden waren al in Canada aanwezig en zijn direct verstuurd naar deze vestiging in Edmonton. Werkelijk een fantastische medewerking van deze hele Michelin keten met als uitgangspunt verwoord vanuit Frankrijk, “Let’s do our best and try to keep them on the road”. Morgen worden ze gemonteerd, de regiomanager komt zelf kijken en vroeg ons of zij wel wat foto’s mag maken...... 

zo kun je ook reizen, 

--000--