Lopen is voor zwarten -Suid-Afrika-
Terug naar Zuid-Afrika, via de kleine Sani pass grensovergang. Boven aan de pass stempel je Lesotho uit, ook je Carnet (het auto im- en export document). Onder aan de pass zo’n 9 km verder door “niemandsland” kom je bij de immigratie van Zuid-Afrika. Het is een klein en stil kantoor, er komen alleen wat toeristen die zich met een 4x4 voor aanzienlijke bedragen naar boven en weer naar beneden laten rijden en een enkele Zuid-Afrikaan die het waagt om ook heel even naar het “Afrikaanse” buitenland te gaan en de kou wil trotseren op ruim 2880 m hoogte. Hier blijken echter geen douane faciliteiten te zijn om het carnet af te stempelen, wij moeten hiervoor naar Pietermaritzburg zo’n 150km verder naar het oosten. Geen probleem het ligt tenslotte op onze route naar Durban en we kunnen er ruim voor sluitingstijd zijn. In Pietermaritzburg blijkt het adres van het douane kantoor vermeld op internet al een paar jaar niet meer te zijn bijgewerkt, ze zijn al jaren geleden verhuist en zitten aan de andere kant van de stad…. Hier aangekomen doe ik mijn verhaal aan de autochtone dienstdoende ambtenaar die aandachtig naar mijn carnet staart…. Ik mag wel even plaats nemen in de wacht ruimte. Na een klein kwartiertje komt ze terug met de mededeling, meneer dit is een hele moeilijke en lange procedure, hier hebben wij zeker een dag voor nodig, komt u het carnet morgen tegen het eind van de dag maar weer ophalen. Ik leg uit dat wij ruim 30 grenspassages hebben gehad het afgelopen jaar en dat hier deze “moeilijke”procedure niet veel langer dan enkele minuten in beslag nam, misschien mag ik uitleggen hoe het document werkt? Enfin, na een dik half uur sta ik weer buiten met een niet afgestempeld carnet. Twee dagen later na een bezoek aan het douane kantoor in de grote havenstad van Zuid-Afrika,Durban, rijden we binnen 10 minuten weer helemaal legaal in Zuid-Afrika!
spreekt voor zich......
Via de modern bebouwde en groene kust vanaf Durban (hier heeft onze dochter Nynke in 2001-2002 een jaar op de Queensburgh Girls Highschool gezeten) gaan we zuidwaarts naar de huidige Oos-Kaap (Eastern cape) provincie, het voormalige Transkei (over de Kei) met als zuidelijke grens destijds de Groot-Kei rivier gelegen net ten noorden van East London en grenzend via de Wildekus (Wild coast) aan de Indische oceaan. Transkei, met een oppervlak zo groot als Nederland, het geboorte land van Nelson Mandela, een “bantoestan” of “tuisland”, de grootste van de tien gebiedsdelen met zelfbestuur en een van de vier die tijdens het apartheidsregiem onafhankelijk zijn verklaard van Zuid-Afrika (door het buitenland is dit echter nooit erkend). Het waren allen “zwarte” droge dorre gebiedsdelen met weinig industrie en werkgelegenheid, gecreëerd om ze uit te sluiten van de Zuid-Afrikaanse politiek door o.a. te bepalen wie er moesten wonen. Alle t(h)uislanden zijn op 27 april 1994 na de afschaffing van de apartheid herenigd met Zuid-Afrika. Het is duidelijk nog een “Afrikaans deel” in Zuid-Afrika met de ronde zoet gekleurde, rietgedekte Afrikaanse huisjes, veel mensen en dieren lopend op de wegen en er is geen “blanke Afrikaanse inwoner” te vinden.
huisjes Transkei
wildekus
De “Wildcoast” is een schitterend natuur gebied met hoge rotskusten en wilde golfslag afgewisseld door kleine besloten stranden. Wij lopen hier een tocht van ruim 18km (getrackt met gps) over steile rots paden, eng dicht langs de kust en door eindeloze grasgebieden van de camping in Coffee-bay heen en terug naar de “Hole in the wall”, een gat door de sterke zeegolfslag gebeukt in een enorme vrijstaande rots in de zee.
hole in the wall
Het werd wel weer eens tijd om de beenspieren (maar vooral de “uitdijende” buikspieren) weer eens in gareel te brengen, autorijden blijkt toch niet de juiste training voor een strak lichaam te zijn……of komt het misschien van de uitstekende Zuid-Afrikaanse wijn en de voortreffelijke braai? Een klein deel van deze afstand lopen we vermoeid over een gravel weg terug, werkelijk alle passerende auto’s “blank en zwart”, stoppen om te vragen waar we mee bezig zijn…..? Wij leggen uit dat lopen goed voor de body is en nagenoeg alle lichtelijk tot zwaar corpulente Zuid-Afrikaanse inzittende beamen dit en rijden vervolgens al hoofdschuddend verder. Lopen in dit werelddeel is nog steeds voor de “arme” zwarten, zeker hier in “Transkei”.
wildekus
000
