Als nomaden tussen de bedoeïenen -Jordanië-
Spectaculair, de tocht door Oman via de wadi (droge rivier bedding). Wij slapen er in alle rust, vroeg in de ochtend gewekt door de geiten van een voorbijkomende geiten hoedster. Later zoeken wij hoger gelegen plekken om te overnachten, vooral vanwege de warmte. Beneden blijft het ook ’s nachts boven de 35 gr. Op 2000m is het er met ong. 20-25gr lekker koel. Overdag maar rijden, de temperatuur is dan boven de 45 gr. Onze bedoeling met het klimaat mee te reizen is al in het eerste deel mislukt……. Maar het lichaam went toch langzaam aan de warmte, zolang de temperatuur maar beneden de lichaams temperatuur blijft. In de avond bij 25 gr krijgen wij al kippenvel, en gaat de trui zelfs aan.
Oman een land dat leeft van de olie, vlak voor de grens met de Emiraten staan er 3 tankstations op rij droog….. geen diesel!! Wij rijden 70 km terug, de prijs van diesel is er minder dan de helft als aan de andere kant van de grens in de Emiraten en je moet op de kleintjes letten nietwaar. Nog een nachtje in de Emiraten, vlak voor de grens met “The Kingdom” zoals Saudi Arabië hier wordt genoemd. De grens over naar The Kingdom neemt wat tijd in beslag, om 7 uur in de ochtend als wij er zijn is de shift wissel. In een lege vieze hal staan ongeveer 20 mensen samen met ons te wachten voor een lege balie met heel veel computers maar geen douane beambte. Na een dik uur verschijnt de eerste, even later gevolgd door een tweede, beide met een motivatie loze houding. Bij binnenkomst geeft de eerste te kennen dat direct alle vrouwen de hal dienen te verlaten….. Langzaam wordt een werkende computer gezocht, de wachtende rij schuift mee met elke wissel van bureau plaats. De thee wordt gehaald en ingeschonken, na dit ritueel van ongeveer 10 minuten wordt het eerste paspoort in behandeling genomen. Vingerprints worden gemaakt, helaas deze computer werkt niet naar behoren. Het schouwspel gaat tijden door en voor dat ik onze paspoorten weer gestempeld en wel terug heb zijn wij 4 uur verder…….Marijke laat ik ophalen door een Arabische, zelf mag ik het vrouwen gedeelte niet binnen.
Welkom in The Kingdom, je hebt zo je verwachtings plaatje van een land, gevormd door de korte bezoekjes in het verleden en de indoctrinatie door de media. Het blijkt heel anders te zijn, de eerste honderden kilometers lijkt het wel een Afrikaans land, een hoop rotzooi langs de soms zeer slechte wegen, lege verwaarloosde dorpjes met vieze tankstations (dieselprijs net 5 euro cent per liter) verder een grote zandbak. Pas in de buurt van Riyadh veranderd de omgeving. Hier zien wij bijzonder grote veebedrijven, opgezet in eind jaren zeventig begin tachtig door de overheid. De “Friese” stamboek koeien heb ik gedeeltelijk vanuit Denemarken zelf met de KLM DC-8 PH-DCZ hier heen gevlogen. Er gingen 32 koeien per vlucht mee, een hele operatie. Het koelsysteem was niet berekend op de warmte afgifte van zoveel koeien en om het een beetje dragelijk voor de beesten te houden moest de koeling vol op koud, met vochtige lucht temperatuur van 30 gr. bij de koeien was het bij ons in de cockpit maar net boven nul! Wij kregen dan ook pool-laarsen en extra jassen mee. Als ik thuis kwam mocht ik mijn uniform in de garage uittrekken, je stonk als of je zo uit de koeien stal kwam. Het zijn trouwens wel vruchtbare koeien geweest, gezien de mega bedrijven nu!
tanken in The Kingdom
Vanaf Riyath tot vlak voor de grens met Jordanië rijden wij ong. 1000km over een prachtig mooie nieuwe weg met grote viaducten waar nog geen weg op aangesloten is….(ruim 1000km ook geen enkel tankstation!) Daarnaast loopt een nieuw aangelegde spoorlijn. Hij is nog niet helemaal af. De wegen worden zandvrij gehouden op de manier zoals in Canada en noord Europa de wegen in de winter sneeuwvrij worden gemaakt. Om de 20 tot 30 km staan er grote bulldozers en shovels de zandduinen van de weg te schuiven. Wij zijn even via een oprit naar de nieuwe spoorlijn gereden, het waaide er hard en ik vraag mij dan ook af hoe houdt je een spoorlijn zand vrij? De NS heeft al problemen met een paar herfst bladeren, maar wat doet zand op de rails en hoe haal je het er in vredesnaam af?
zand problemen!
Jordanie, een land voor de toerist, met veel (bijbelse)historie. Petra, de verloren stad, schitterend maar je betaald wel 60 euro pp entree. Even zwemmen in de dode zee, 20 euro pp, mag je wel even van de douche gebruik maken. Wij hebben genoten van de Kings Highway,een hoog gelegen weg van ongeveer 200km lengte met een prachtig uitzicht op het dal vanaf de Dode zee naar de golf van Aqaba. Wadi Rum, in het zuiden, een van de mooiste wadi’s van de Arabische landen met schitterende rotsformaties. ’s Nachts stonden wij meestal vlak bij bedoeïenen, in de bergen. Zij staan op de meest mooie plekken en bemoeien zich niet ongevraagd met je, maar zijn zeer vriendelijk en behulpzaam als je ze benaderd. (Arabische bedoeïenen wonen in geitenharen tenten, en zijn echte woestijn-natuur mensen, maar verplaatsen zich niet per seizoen zoals nomaden. Ze leven van en met wat geiten, schapen kamelen en verbouwen soms wat producten)Wij vonden Jordanie een duur land, echt dik Europese prijzen, ook voor het voedsel.
nomaden tussen de bedoeïenen
Gisteren zijn wij de golf van Aqaba overgestoken, met de ferry (monopolie)gerund door AB Maritime, een oversteek van nauwelijks 3 uur met de “langzame” boot. Wij hebben geen andere keus, via Eilat, 5 km door Israel rijden blokkeert de mogelijkheid op een visum om de Soedan in te komen, essentieel voor onze verdere reis. Het verloopt allemaal soepel. Wij kopen de tickets in de stad, en 7 uur later staan wij in Egypte aan de goede kant van de douane. De auto wordt als kleine vrachtauto beoordeeld voor de ticket prijs. Om zo’n 70 km te overbruggen van Aqaba naar Nuweiba zijn wij inclusief visa, douane kosten, auto verzekering voor een maand en Egyptische nummerplaten voor de auto, schrik niet de somma van U$ 750 lichter….(alles gaat hier in Amerikaanse dollars)
Wij hadden geluk, met die avond boot. Waarom deze om 6 uur ’s avonds vertrok i.p.v. de normale tijd om middernacht werd ons niet duidelijk maar kwam wel goed uit. Een beambte van de toeristen politie, heeft ons keurig en efficiënt geholpen met alle bureaucratische afhandelingen in Nuweiba.
Op dit moment zitten wij in Dahab, een “flower power” plaatsje aan de golf van Aqaba. Het is er rustig, geen hoog seizoen en door de recente diplomatieke ontwikkelingen en spanningen in dit land komen er nog weinig toeristen maar alle winkeltjes, hotelletjes en restaurants presenteren zich als in het hoogtij dagen…. Wij genieten ervan!
in cognito
000
