- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
enkele cijfers
-
1457 reisdagen op 31 mei 2022
199.865 gereden km
26.590 Ltr. diesel
(Las Vegas-USA)1 : 7.31 of 13.6 L : 100 km
-
aantal verschillende landen
53 t/m Canada
gepasseerde landgrenzen
87 t/m Canada
- 1
hier zijn we !
De kou in Edmonton, Canada
Een beetje met het (gunstige) zomer klimaat mee richting Alaska althans dat is de bedoeling. Dit is het antwoord op de vraag die velen ons stellen: waar gaan jullie nu heen? Misschien hebben we onze voorbereidingen niet zo goed gedaan? We geloven graag de mensen die we hier tegenkomen, de winter duurt dit jaar veel langer dan normaal in dit deel van de VS en Canada. Het is gewoon verrekte koud, na Salt Lake City maakt de kachel overuren en is de korte broek verwisseld voor de lange broek en dikke trui.
Marijke heeft inmiddels weer een slanke wang, we hebben een endodontist gevonden die met de meest moderne technologie in de VS, de “Gentlewave procedure”, de kieswortelontsteking heeft behandeld. Over het resultaat is ze bijzonder tevreden. Laat deze nieuwe methode maar snel de oceaan oversteken richting Europa.
Best vreemd, veel dagen komt de temperatuur maar een paar graden boven het vriespunt terwijl Anchorage al 15º+ C geeft met een lekker zonnetje.
In Salt Lake willen we de koel/vries kist laten servicen. Sinds Panama hebben we al problemen, hij koelt redelijk goed maar vriezen gaat niet meer. De jongen in Panama heeft geprobeerd dit op een Midden-Amerikaanse manier op te lossen maar dit heeft geen positief effect gehad. Voor de langere trajecten op weg naar Alaska (we willen toch stevig afwijken van de toeristische route) willen we toch wel voedsel kunnen invriezen. Hier in Salt Lake zit de importeur van het Zuid-Afrikaanse National Luna. We worden keihard met de Amerikaanse mentaliteit geconfronteerd, in heel Salt Lake City met ruim 200.000 inwoners is er misschien wel één mannetje die dit kan en wil doen. Tegen extreem hoog uur tarief en er is de eerste weken geen tijd…..Het is de Amerikaanse wegwerp maatschappij. In overleg met technische manager van National Luna in Johannesburg valt ons besluit, we gaan meedoen en kopen een nieuwe.
de Mormonen tempel in Logan, helaas alleen toegang voor leden van deze kerk
We gaan richting het meest bekende Noord-Amerikaanse nationale park, Yellowstone National park. Gelegen in de Rocky Mountains op grens van Idaho en Wyoming.
wie wat bewaard, heeft wat....
Via het Teton Nat Forrest moeten we zelfs nog langzaamaan doen, de zuidelijke toegang tot het park gaat pas op 27 mei open na het ruimen van de winter sneeuw. Ongelofelijk, alle (open) campings zijn volgeboekt en op overnachten buiten deze campings staat een boete gelijk aan een modaal maandsalaris. Gelukkig vinden we net buiten het park een kleine Nat Forrest camping die al open is en fractie kost van een overnachting in Yellowstone. Aan de westkant van Yellowstone blijkt alles nog in winterslaap en zetten we uiteindelijk de camper maar in een Nat Forrest voor het gesloten hek.
In deze toeristische gebieden is vrij kamperen niet makkelijk, 90% van alle campings blijken nog dicht en verder zijn bijna alle tracks en wandelpaden gesloten door de wintersneeuw.
kiekeboe
Het weer is ronduit koud, natte, zwaarbewolkte dagen met veel wind afgewisseld met een paar heldere zonnige vroege voorjaars dagen. Dit komt mede door de hoogte van rond de 1800-2300m.
Ondanks het weer is Yellowstone een must, het grootste deel bestaat uit naaldbossen met weinig uitzicht maar dan, de plekken met de spuitende en borrelende geisers. De kleurenpracht rond de warmtebronnen veroorzaakt door de verschillende bacteriën soorten die in het steeds koeler wordende water leven. Het hele Yellowstone park is een vulkanische hotspot. Deze enorme vulkaan barst gemiddeld eens in de 600.000 jaar uit. Bij iedere uitbarsting bedekt de asregen het hele middenwesten van de VS. Een nieuwe uitbarsting is niet alleen catastrofaal voor de wijde omgeving maar kan zeker een vulkanische winter opleveren die het leven op het hele noordelijke halfrond jarenlang kan ontwrichten. Hierbij stelt alle voorgenomen en door milieu groepen sterk verlangde maatregelen om de wereld temperatuur te doen dalen geen ene moer voor. De laatste grote uitbarsting is inmiddels meer dan 640.000 jaar geleden, we gaan maar weer snel verder naar het noorden.
en waar zitten we allemaal op te wachten?
De Old Faithfull Geiser, de bekenste in het Yellowstone Park Om de ongeveer 90 min blaast hij zijn stoom af.....
een dag later in Yellowstone, het zonnetje laat zich zien!
het Mammoth Upper Terras, vlak bij de noord ingang Yellowstone
Via het uitgestrekte Montana komen we bij het Glacier National Park op de grens met Canada. Hier is men in de toeristenindustrie al afgestapt van het hoofd item, de gletsjers. Die zijn namelijk nagenoeg allemaal verdwenen. De nadruk ligt hier op de “Going tot he Sun Road” een 85km lange weg via de ruim 2000m hoge Logan Pass dwars door het park. Deze is in dezelfde tijd aangelegd als onze afsluitdijk, in 1932. Helaas kunnen we nog niet naar de zon, de weg is nog niet sneeuwvrij. Dit jaar verwachten ze dit niet voor 4 Juli. Via de zuidkant kunnen we al een stukje het park inrijden. Nagenoeg alle wandelpaden zijn ook nog gesloten en die wel al open zijn bestaan uit een lang lint van wandelaars. We rijden dan maar verder om het park heen op zoek naar de zon. Alle parken die we tegenkomen werken als een magneet op het toerisme ondanks het weer. Net buiten het park, wij zien veelal niet of nauwelijks het verschil. kun je een kanon afschieten zo rustig is het er.
het eindeloze Montana
Glacier National park
We rijden al tijden in “bear country”, vanaf Yellowstone tot noord Alaska is het domein van de zwarte beer en de Grizzly. Het is de tijd voor deze dieren om langzaam uit de lange winterslaap te ontwaken. Na het moeiteloos oversteken van de rustige grensovergang naar Canada bij Roosville gaan we via Banff en Jasper National Park, dit zijn de parken met veel beren. De bijzonder fraaie Icefields Parkway dwars door The Rockies is de verbindingsweg door deze fraaie natuur parken. De winter is ook hier nog niet voorbij veel is nog gesloten maar de eerste beren zijn al wakker! Langs de wegen zijn helaas de parkwachters erg actief, als er een beer aan de kant van de weg is worden auto’s direct gesommeerd door te rijden. Dat is natuurlijk niet onze bedoeling, we willen ze wel even kunnen zien en als het treft de poot schudden (wel dan wel met de camera op een beetje afstand want deze jongens zijn namelijk beresterk). Bij het plaatsje Jasper vinden we een rustige zijweg waar deze toezichthouders niet zo over ijverig zijn. De grizzly wilde zich niet zo lang laten zien maar de zwarte beren deden hun uiterste best om tussen het eten door even voor de lens te pauzeren.
de eertse Grizzly
de Icefiels Parkway van Banff NP naar Jasper NP
station Jasper
de zwarte beren, jong en oud
De Bremach heeft speciale Michelin “sloffen”, geproduceerd voor militaire doeleinden. Dit heeft voor ons het voordeel dat ze ongelofelijk robuust zijn, de reden dat wij met slechts één reservewiel diep de afgelegen gebieden op de wereld in durven. Tot nu toe doen ze uitermate goed hun werk. Als je nieuwe wil, geeft dat echter in veel delen van de wereld, problemen. Michelin eist van de reguliere verkopende partij buiten hun hun militair circuit om de garantie dat ze niet voor militaire doeleinden gebruikt gaan worden. Het gevolg is dat ze in het hele Amerikaanse continent buiten het Franse deel van Canada (als ze hier al zijn) niet verkrijgbaar zijn. Onze banden zijn nog niet helemaal aan vervanging toe maar op en neer naar Alaska wordt wel heel marginaal. Je moet hier ver van tevoren goed over nadenken hoe je dit probleem denkt te kunnen oplossen, dit is een van de uitdagingen tijdens lange reizen. Maar na een mail gericht aan de manager van de militaire afdeling van Michelin Frankrijk is vraag doorgezet naar regio Canada, Canada west, Canada regio Alberta en naar een Michelin dealer in het door ons gevraagde stad Edmonton. De banden waren al in Canada aanwezig en zijn direct verstuurd naar deze vestiging in Edmonton. Werkelijk een fantastische medewerking van deze hele Michelin keten met als uitgangspunt verwoord vanuit Frankrijk, “Let’s do our best and try to keep them on the road”. Morgen worden ze gemonteerd, de regiomanager komt zelf kijken en vroeg ons of zij wel wat foto’s mag maken......
zo kun je ook reizen,
--000--
“Vegas” Nevada, Arizona en Utah - USA
Driekwart van de aardbol zijn we de afgelopen weken rondgereisd voor we de camper in een uitzonderlijke schone staat aantreffen in de stalling in Vegas, zoals de Amerikanen Las Vegas noemen. Vrijdag 25 maart vliegen we naar Bali, Indonesië om onze dochter Nynke en haar gezin na anderhalf jaar weer te zien. Het zijn 2 hele mooie weken geworden samen met onze drie kleinkinderen. De volgende stop is Australië, in Maitland, 2 uur noord van Sydney woont onze zoon Ido met zijn gezin. Het is door corona alweer ruim 3 jaar geleden en de 2 kleinkinderen van bijna 6 en 8 jaar zijn echt groot geworden, we genieten allemaal van het weerzien. Fantastisch om ze allemaal vooraf aan ons volgend deel van de wereldreis te kunnen zien en voelen.
De vlucht met Qantas naar Los Angeles is erg comfortabel voor ons maar minder voor de maatschappij, de A380 is voor slechts 25% bezet, de service is prima. Werkelijk een verademing met de vlucht van JetStar (zo’n budget airline, niet echt ons ding) tussen Bali en Sydney, dit is op dit moment de enige maatschappij met een rechtstreekse vlucht.
In LA hebben we een auto gehuurd en lekker een paar dagen de tijd genomen om naar Las Vegas te rijden, even bijkomen voor het volgende deel van onze reis.
hij staat er nog prachtig bij....
Las Vegas, bekend als de gokstad van de wereld. Deze woestijn metropool met zijn goedkope luxe en de sensaties van vervulde fantasieën is pas ruim 100 jaar oud. Canyon- rotstekeningen geven al 10.000 jaar de aanwezigheid van mensen weer. Een expeditie onder leiding van Antonio Armijo in 1821, de eerste persoon van Europese afkomst is op zoek naar een handelsroute tussen New Mexico en Californië. Het is Rafael Rivera van deze expeditie die de vallei Las Vegas, “de weiden” noemt naar het vinden van bronwater en de oase achtige grasvelden.
Na het aanleggen van een spoorlijn van Salt Lake naar Los Angeles in 1905 verandert de bevolking van de vallei van enkele veeboeren in voornamelijk spoorwegarbeiders. Al snel wordt de vallei een belangrijk punt in de spoorwegverbinding tussen het binnenland en de Stille Oceaan. De grond voor de toekomstige binnenstad wordt door geldschieters van de spoorwegmaatschappij geveild en de plaats Las Vegas wordt in 1911 opgericht.
Sinds 1910 is gokken in Nevada verboden maar al snel blijkt Las Vegas een centrum wordt van de georganiseerde misdaad en illegale casino’s.
In 1931 begint de bouw van de Boulder Dam (nu Hoover Dam) in de Colorado rivier, waardoor duizenden arbeiders in de omgeving komen wonen. Gokken wordt gelegaliseerd in Nevada en grote Casino’s en showgirl locaties ontstaan op Fremont Street. Als de dam in 1936 voltooid is, is het de goedkope hydro-elektriciteit die de Glitter Gulch op Fremont’s borden groots doet knipperen.
1941, El Rancho Vegas-resorts worden gebouwd op een deel van de weg US91 net buiten de jurisdictie van de stad. Andere hotel-casino’s volgen, “The Strip” is ontstaan. Het wordt een centrum voor investeringen met drugsgeld en voor het witwassen van illegaal geld.
De bekende gangster Bugsy Siegel is een van de stichters van de eerste uiterst luxueuze resorts, bezocht door vele beroemdheden als Frank Sinatra, Dean Martin en Elvis Presley.
Tijdens de koude oorlog is Las Vegas “Up and Atom City”, de bovengrondse testen van de Amerikaanse atoombommen hebben plaats in Nevada en de immense paddenstoelwolken zijn prima zichtbaar vanuit de hotels op de Strip. De uitgebrachte ansichtkaarten hiervan worden uitermate populair.
1966, Howard Hughes, de excentrieke Amerikaanse piloot, vliegtuigbouwer (van o.a. de Spruce Goose, de grootste houten vliegboot ooit gebouwd) en filmproducent checkt in in het penthouse van Dessert Inn en ging er nooit meer weg. Hij gaf er de voorkeur aan het hotel maar te kopen. Hij kocht vervolgens meerdere hotels op de Strip en langzaamaan wordt de Strip overgenomen door grote berdijfsconglomeraten.
Nu is de Strip zich langzaam aan het verplaatsen, oude hotel-casino’s worden afgebroken en nieuwe worden gebouwd, inmiddels is de stad als agglomeratie uitgegroeid tot een metropool met meer dan 2,3 miljoen inwoners die jaarlijks meer dan 40 miljoen bezoekers trekt. Het is een grote stad met alle facetten die hierbij horen zoals prostitutie, straatroven en veel grote criminaliteit.
Onze camper start direct, met een klein beetje woestijnstof vinden we het zelfs niet nodig hem te wassen voor we verder gaan. Voor een paar kleine reparaties, zoals de kachel/warmwater unit heb ik een nieuwe temperatuur sensor meegenomen en na het installeren werkt hij weer als vanouds! De koel/vries box wil alleen nog maar koelen, dit is al ontstaan in Panama maar reparatie in Midden-Amerika zien we niet zo zitten. We zijn een aantal bedrijven langs geweest in Las Vegas maar niemand die zin/tijd of interesse heeft, hetzelfde geld voor het vervangen van een gering lekkende oliekeerring in het hydraulisch stuurhuis, ik heb het onderdeeltje maar niemand hier heeft tijd. In Salt Lake City zit de importeur van onze Zuid-Afrikaanse National Luna koelbox, we gaan hier maar eens een bezoekje aan brengen.
kachel sensor wisselen
Ruim 20 jaar geleden zijn we met een “Cruise America” camper samen met de kinderen vanuit Las Vegas een rondje Nevada, Arizona en Utah gaan rijden. De bekende Nationale parken die we toen bezocht hebben zijn natuurlijk niet veranderd. Toch willen we er een paar van deze bijzondere natuurverschijnselen weer eens aandoen nu we in de buurt zijn en het weer verder noord nog best koud is (op dit moment vriest het nog regelmatig overdag in Calgary). De Grand Canyon, we staan voor de lange toegangsweg van de North Rim, helaas deze is nog in winterslaap en gesloten.
nog steeds in winterslaap....
onderweg Nevada
Marble Canyon, bushcamp met uitzicht! Arizona
Historic Navajo Bridge, Colorado river Arizona
even afkoelen bij de Colorado rivier
Balanced rock, bij Historic Navajo Bridge
De South Rim is open en het is een imponerend gezicht. In de afgelopen jaren hebben we heel wat Canyon’ s gezien, allemaal proberen ze zich met de Grand Canyon te vergelijken maar in tegenstelling van wat de reisgidsen je ook proberen te doen geloven, geen enkele andere Canyon komt maar in de buurt van dit gigantische natuurwonder, dit is de echte Grand Canyon.
The Real Grand Canyon, Arizona
Monument Valley willen we ook nog een keer zien deze honderden meters hoge meesterwerken van geërodeerd zandsteen met de prachtige schilderachtige kleuren is een wonderbaarlijke ervaring. Door corona zijn veel Nationale parken gelimiteerd in het aantal bezoekers, hier is het gereduceerd tot 75% met “first come first served”. De wachtrij is gelukkig niet zo lang. Het waait hard, tijdens ons bezoek wordt de wind steeds harder en harder, de hele omgeving kleurt oranje van het woestijnstof. Het wordt zo erg dat in het laatste deel van de 17 mile loop de hele omgeving veranderd in een mysterieuze aanblik van spook gedaanten verscholen in een sinistere omgeving. Het stof zit in je haren, oren, neus en ogen. Ik heb zelfs de volgende dag het luchtfilter van de camper vervangen hij zat bijna dicht van het stof waardoor de motor begon te protesteren. Het is weer wat anders dan de prachtige wolkeloze en heldere foto’s die we allemaal kennen, toch zijn het wel speciale beelden geworden.
Monument Valley, een dag eerder....
toch blijft het indrukwekkend!
Zoals het ook iedereen thuis vergaat hebben we allemaal wel eens een medisch ongerief. Ondanks dat we voor een lange reis altijd kort voor vertrek uit Nederland oa nog even een bezoekje brengen aan de mondhygiëniste en vervolgens de tandarts geeft dit helaas geen garantie voor de tijd die komen gaat. Marijke heeft een opgezet wang en lacht als een boer met kiespijn, dit gebeurd natuurlijk op een plek waar in de wijde omgeving geen tandarts beschikbaar is. We gaan wat sneller richting Salt Lake de eerste beste tandarts onderweg heeft (natuurlijk) geen tijd dus we gaan maar wat rondbellen, bij de 10 de poging krijgen we een tandarts zelf aan de telefoon ipv een assistente. Hij schrijft antibiotica voor om eerst de zwelling te laten afnemen daarna kunnen ze pas zien wat de oorzaak is.
Mexican Hat, Utah
We staan inmiddels op een hele fraaie camping in het plaatsje Helper, (het moet zo zijn) zo’n kleine 200km zuidoost van Salt Lake City net buiten Price. Vandaag maar een lekkere rustdag, buiten is het koud zo’n 6-10 graden met harde wind, een groot contrast met de dik 35 graden vorige week in Las Vegas. De kachel doet het weer prima. Misschien is de zwelling morgen weer wat afgenomen en kan een tandarts uit Price Marijke verder helpen.
--000--